الکل طبی 4 لیتری به طور گسترده ای به عنوان یک ضد عفونی کننده و ضد عفونی کننده استفاده می شود. در برابر هاگ ها و انواع میکروب ها (باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، تک یاخته ها) بسیار موثر است، اگرچه فعالیت آن در حضور مواد آلی کاهش می یابد.
این کمپلکس تا زمانی که ید، عامل واقعی فعالیت ضد عفونی کننده آزاد نشود، فاقد فعالیت است. در غلظت های 1، 7.5 و 10 درصد استفاده می شود.
نسبت به تنتور ید فعالیت کمتری دارد و عملکرد آن کندتر است، اما این مزیت را دارد که پوست را کمی کمتر لک می کند و تحریک کننده نیست. ممکن است باعث ایجاد حساسیت در برخی افراد شود.
غلظت های مناسب در محلول های آبی یا الکل طبی به شرح زیر است:
– روی پوست سالم قبل از مداخله: 0.5٪ در اتانول یا ایزوپروپیل الکل.
– در زخم ها 05/0 درصد در محلول آبی.
– برای حفظ مواد جراحی استریل در محلول 0.02 درصد استفاده می شود.
– یکی از بزرگترین مزایای آن این است که باعث ایجاد حساسیت نمی شود و یا از طریق پوست جذب می شود.
– به عنوان ضدعفونی کننده دهان کاربرد فراوانی دارد.
مفاهیم ضد عفونی کننده و ضد عفونی کننده متفاوت است، اما درست است که هر دو اصطلاح به طور منظم به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، ارزش توجه به تفاوت ها را دارد:
– ضد عفونی کننده ماده ای است که مانع رشد و یا از بین بردن میکروارگانیسم های روی بافت زنده می شود.
– ماده ضدعفونی کننده ترکیبی است که همان اثر (ممانعت از رشد یا تخریب میکروارگانیسم ها) را روی سطوح یا اجسام بی جان انجام می دهد.
برای تکمیل این بررسی مختصر در مورد رایج ترین ضد عفونی کننده ها و ضد عفونی کننده ها، شکل 1 نمونه ای از پروتکلی را نشان می دهد که در یک بیمارستان در کشور ما برای استاندارد کردن استفاده از ضد عفونی کننده ها استفاده می شود. لازم به ذکر است که از یک ماده استفاده نمی شود، بلکه مناسب ترین آن برای هر بیمار و موقعیتی پیشنهاد می شود.
